Rozdział 2

1 miesiąc później...

Czułam się okropnie ponieważ Brenda trzymała mnie za włosy podczas gdy ja wymiotowałam do kibla. Spuściłam wodę, wstałam aby umyć usta i pozbyć się tego okropnego posmaku.

- Jesteś pewna, że wszystko w porządku? - spytała patrząc na mnie z niepokojem.

- Czuję się dobrze to tylko zatrucie pokarmowe - zapewniłam ją

- Ale ty już piąty raz zwymiotowałaś. Musisz iść do lekarza - doradziła a ja machnęłam na nią ręką.

- Nic mi nie jest... Ja po prostu muszę kupić sobie jakieś leki na zatrucie.

- Czy to na pewno zatrucie?

- Najprawdopodobniej. Albo coś innego... - wzruszyłam ramiona ponownie kładąc się na kanapie.

- Wciąż jesteś tak samo uparta jak zawsze. Masz 23 lata i kiedy masz zamiar zacząć dbać o siebie? - Spytałam przykrywając mnie kocem.

- Przecież wciąż żyję - powiedziałam na co przewróciła oczami.

Przykryłam dłonią oczy. Ja nienawidzę być chora. Okropne uczucie.

- Muszę iść do pracy Zobaczymy się później. Daj mi znać jeśli będziesz czegoś potrzebować - powiedziała całując mnie w czołu a następnie kierując się do drzwi.

Musiałam zająć się czymś ponieważ nie miała co robić w domu oprócz ciągłego latania do łazienki.

Udałam się do pokoju w celu ubrania się. Jeśli chcę się poczuć lepiej muszę kupić sobie jakieś leki. Ubrałam się, chwyciłam kluczyki i ruszyłam do drzwi.

Szłam ulicą w stronę drogerii myśląc jaki lek może mi pomóc. Podchodząc do apteki jakiś dzieciak we mnie wpadł na co prawie straciłam równowagę. Pokręciłam głową, dzieci...

Podeszłam do regału mijając tampony i podpaski. Zatrzymałam się i liczyłam moje dni.

Bez względu na to ile razy już liczyłam wychodziło mi ponad 28 dni...

Cholera to nie grypa... Mój umysł cofnął się do nocy z klubu ponieważ po tym nie spałam z nikim.

O nie tylko nie to. Podeszłam do testów i szukałam najlepszych. To nie może być prawda. Pewnie coś źle policzyłam. Muszę to lepiej sprawdzić.

Wzięłam kilka i poszłam do kasy. Drogę do domu przebyłam w rekordowym tempie. Rozstawiłam wszystko na stoliku i udałam się do łazienki. Zapoznałam się z instrukcją i nasikałam na pasek. Musiałam odczekać kilka minut na wynik. Jedna linia znaczy "nie" a dwie "tak".

Nie byłam w stanie wysiedzieć i czekać na wynik więc poszłam do salonu po resztę testów i wykonałam wszystkie. Czekałam tylko 3 minuty a wydawałoby się, że aż 3 godziny.

Gdy czas minął zamknęłam oczy i podeszłam do pierwszego testu. Podniosłam go mając nadal zamknięte oczy ponieważ boję się wyniku. Co mam zrobić jeśli okaże się, że jednak jestem w ciąży? Nie wiem nic o byciu matką ani o rodzicielstwie...

Wzięłam trzy głębokie wdechy i otworzyłam oczy. Skupiłam się i ujrzałam dwie kreski...

Nie chcę wierzyć, że to prawda... obejrzałam wszystkie testy i to samo. Cholera... czułam jak uginają mi się kolana i upadam na ziemię. Schowałam twarz w dłoniach. Nie było dobrze...

Co ja teraz zrobię? Nie miałam problemu z pieniędzmi ponieważ jestem projektantką mody i mam własny salon odzieżowy. Co mam teraz zrobić? A Harry? Kto mu powie? Ja? Zniszczę mu życie...

Rozejrzałam się wokół i dostrzegłam, że nadal byłam w łazience na podłodze. Wstałam i wrzuciłam wszystkie testy do kosza i umyłam dłonie przed pójściem na kanapę.

Co miałam zrobić? Aborcja nie było żadną opcją. Jęknęłam i rzuciłam się na poduszki.Wpatrywałam się w sufit i zastanawiałam się co teraz?

Chciałam powiedzieć Harry'emu. Nie ważne czy to zaakceptuje ale ważne aby o tym wiedział. Poszłam do pokoju i poszukałam kartki, którą dał mi w klubie.

Na szczęście nie wyrzuciłam jej. Wzięłam ją do ręki i chwyciłam telefon aby wybrać numer. Dzwoniłam około 7 razy i nic. Gdy chciałam zrezygnować i już się rozłączyć on odebrał.

- Halo - jego znajomy, chrapliwy głos

- Hej Harry tu Megan

- Megan? Megan z klubu, której kupiłem colę bo nie chciała pić alkoholu? - zachichotał

- Tak to ja.

- Oh okej. Co tam u ciebie kochanie? Czekałem aż zadzwonisz.

- Przepraszam byłam trochę zajęta ostatnio.

- Więc teraz dzwonisz po drugą rundę? - Zapytał i wiedziałam, że się uśmiecha.

- Nie ty napalony kretynie. Musimy pogadać...

- Uh... Nie brzmi to dobrze ale okej. Co powiesz na kawę później? - myślałam, że będę miała więcej czasu na przemyślenie co mu powiedzieć i jak...

- Megan jesteś tam? - zapytał i zdałam sobie sprawę, że nie odpowiedziałam mu.

- Tak, tak jestem. hmmm... później okej.

- Super napiszę Ci szczegóły miejsca spotkania - powiedział podekscytowany

- Jasne do zobaczenia - powiedziałam i zakończyłam rozmowę rzucając się na łóżko.

_ _ _ _ _ _ _ _

Byłam przed Starbucks gdzieś w mieście czekając na Harry'ego. Głupio mi było bo wyglądałam jak zagubiony szczeniak. Nagle poczułam ramię owijające się w okół mojej talii. Odwróciłam się i zobaczyłam Harry'ego w niebieskiej koszuli a pod nią biały podkoszulek. Włosy miał rozwiane ale i tak wyglądał seksownie. Uśmiechnął się do mnie. To nie był ten zwykły uśmiech. To był szczery... ukazywał jego słodkie dołeczki.

- Hej - przywitał się i pocałował mnie w policzek.

- Hej. Weźmiemy kawę i przejdziemy się do parku aby pogadać? -- zaproponowałam

- Oczywiście.

Wybrałam beztłuszczowej Vanillia Latte a on zwykłą białą.

- To jak się masz? - zapytałam go gdy czekaliśmy na zamówienie.

- Dobrze. Pracujemy nad nową płytą i nie mogę się doczekać aż wszyscy ją usłyszą - wziął nasze napoje

- Świetnie. Pisaliście sami te piosenki? - zapytałam biorąc od niego kawę.

- Tak a nawet Ed Sheeran nam pomagał w kilku. - uśmiechnął się do siebie wyraźnie dumny z ciężkiej pracy.

Wyszliśmy ze Starbucks'a i ruszyliśmy do parku, który był na przeciwko. Znaleźliśmy wolną ławkę. Park był piękny, wiosna wyglądała cudownie.

- Więc o czym chcesz pogadać? - zapytał a moje tętno podskoczyło.

- Hmmm... Nie jest mi to łatwo powiedzieć... to... - powiedziałam trzymając kawę w dłoni.

- Prosto z mostu - powiedział biorąc łyk gorącego napoju.

- Jestem w ciąży. - powiedziałam klepiąc go po plecach starając się mu pomóc nie udusić.

- W ciąży? - zapytał

- Tak. Robiłam testy i wyszły pozytywne.

- Jesteś pewna? - spytał wstając. 

- Wszystko co musiałam zrobić to nasikać na patyczek, nikt nie jest taki głupi aby zrobić to źle. - powiedziałam patrząc na niego

- Czy na pewno jest moje?

- Próbujesz mi powiedzieć, że jestem dziwką, że śpię z każdym przypadkowym człowiekiem?

- Nie mówię, ze jesteś dziwką tylko, że mogłaś spać z kimś innym. Teraz po prostu przychodzisz do mnie mówiąc mi to może dla tego, że jestem sławny. - wyjaśnił a ja byłam co raz bardziej zła.

- To oczywiste, że nie chcesz się w to angażować to był straszny błąd. - powiedziała zabierając swoje rzeczy.

- Megan nie rób tego. Po prostu muszę być ostrożny.

- Wiesz co? Na prawdę miło wiedzieć co o mnie myślisz. Zapomnij o tym. Wiedziałam, że to będzie zły pomysł. Teraz po prostu chcę być z tym sama.

- Megan... - powiedział ale mu przerwałam

- Zapomnij o tym okej? Żyj swoim życiem i zachowuj się tak jakby to dziecko nie istniało. A tak na marginesie to nie spałam z nikim po tobie. - splunęłam na niego i odwróciłam się na pięcie aby odejść.

- Jak mam zapomnieć o tym, że mam dziecko - krzyknął za mną ale nie odwróciłam się...

___________________________________

Dodaję jak najszybciej :)) Cieszę się, że wam się podoba <33

Komentujcie :) Macie jakieś pytania? http://ask.fm/CharmingDreams

Kolejny za kilka dni xdd